Pewna Różnica Kulturowa

Sytuacja ta wydarzyła się około godziny temu i nadal nie mogę pozbierać do kupy swoich myśli.

Pośrednio chodzi o chłopaka, jak zwykle na babskich blogach, ale chłopak ten był tylko czynnikiem,  który rozpoczął moje wielkie rozważania na ten temat.

Zdanie wstępu: W Warszawie miałam zdecydowanie więcej chłopaków jako przyjaciół czy znajomych niż dziewczyn, bo zwyczajnie w świecie lepiej mi się z nimi rozmawia. Przyjechałam więc do Stanów z nastawieniem znalezienia sobie grupki w której będę się odnajdywać, i nie miałam tu na myśli panoszących sie po szkole modnych cheerleaderek. Mimo mojej osobowości zaprzyjaźniłam się z naprawdę sporą grupką dziewczyn, ale wciąż brakowało mi rozmów z chłopakami jak z ziomkami, gdzie można się powyzywać, poprzekomarzać i nikt nie będzie brał niczego do serducha bo to jest ziomek, najlepszy przyjaciel, który nawet się poświęci i nie zda żeby po twoim powrocie być z tobą w klasie, a nie chłopak z którym byś się mogła na randkę umówić, tego typa to ty nawet kijem nie dotkniesz ale i tak uwielbiasz spędzać z nim czas.

No wiec wracając do Stanów, kiedy już znalazłam potencjalnego chłopaka, który nadał by się na typowego ziomka i nie jest debilem (ci odpadli w eliminacjach xd) zaczęliśmy rozmawiać, może z trzy czy cztery razy, wszystko fajnie, bez żadnych pitu pitu. Pojawił się on dzisiaj na meczu w którym grałam, po meczu podszedł pogratulować i tyle. Podczas rozmowy w szatni trener powiedział, że chciałby żebyśmy pojawiły się na jutrzejszym meczu chłopaków aby ich wspierać, rozmowa zeszła na inny kierunek i nie dowiedziałam się o której godzinie jest mecz. Napisałam więc wiadomość do jedynego chłopaka z drużyny którego znam, tak to ten sam chlopak, rozmowa wyglądała tak:

-hi, at what time you play a game tomorrow?

-Hey, we play at 6:15 tomorrow. Here's my number so we can just text. ... (number)

-ok, thanks. i just wanted to know at what time.

Rozbawiona trochę sytuacja, że wyleciał ze swoim numerem jak z agencji reklamowej opowiedziałam o tym swojej host siostrze i poczułam się jakbym właśnie oberwała z liścia po twarzy.

"Jak do niego zarywasz to sie nie dziw..." o co chodzi? 

Mentalność Amerykanów różni się od Mentalności polskich uczniów liceum. Dla nas normą jest spotykanie się z dziewczynami i chłopakami, normalnym jest że jakiś chłopak może być naszym najlepszym przyjacielem i spotykamy się z nim też po szkole ale tak jak już wcześniej wspomniałam kijem byś go nie dotknęła. 

Tak więc teraz sytuacji które uważana są za  normalne w USA:

1. Jeżeli masz chłopaka spotykasz się iwyłącznie albo z chłopakiem, albo ze swoją grupką znajomych, pod warunkiem że w grupce tej są tylko dziewczyny.

2. Napisanie do chłopaka "hi, whats up?" jezeli wczesniej duzo nie gadaliscie, swiadczy o tym, ze chcesz się z nim umówić

3. Mając chłopaka, nie piszesz do innych chłopców/mężczyzn 

4. Kiedy chłopak już dzwoni do ciebie i pyta "idziesz w tripa? " oznacza to ze jest to randka.

5. Kiedy chłopak twojej przyjaciółki pisze do ciebie o tym, że się z nią pokłócił i jest mu smutno i nie wie co ma robić, prawdopodobnie chce sie z tobą umówić, jest to dziwne i najlepiej powinieneś skończyć rozmowę. 

Podsumowując, Studenci High School są stanowczo mniej dojrzali niż uczniowie polskich liceów. Nie dopuszczają do siebie myśli, że chłopak może być twoim przyjacielem i możesz się z nim spotykać tak samo jak z każdym innym. Patrząc na to myślenie mam wrażenie, że wrzucili mnie do zacofanego społeczeństwa, z problemami komunikacji.